Każdego dnia mijamy ludzi, którzy się uśmiechają, żartują, pracują, funkcjonują jak wszyscy. A jednak w środku toczą walkę, której nie widać.
Z lękiem, z hejtem, z samotnością, z presją, z własnymi myślami.
Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego przypomina, że nikt nie powinien zmagać się z tym samemu. Zdrowie psychiczne to nie luksus – to fundament naszego życia. Bez niego nie ma ani radości, ani spokoju, ani relacji z innymi.
Hejt w szkole i internecie – jak reagować, gdy słowa ranią
Przemoc słowna to też przemoc
Coraz młodsze dzieci i nastolatkowie doświadczają hejtu – zarówno w szkole, jak i w sieci. Komentarze, które miały być „żartem”, potrafią zostawić blizny na całe życie.
Wyśmiewanie wyglądu, pochodzenia, ubrań, ocen, orientacji czy zainteresowań – to wszystko forma przemocy psychicznej.
Dla dziecka lub nastolatka to często nie do zniesienia. Zamyka się w sobie, milknie, przestaje jeść, spać, wychodzić z domu. Czasami traci chęć do życia.
Co możesz zrobić, jeśli jesteś świadkiem hejtu
Nie odwracaj wzroku. Reaguj. Powiedz nauczycielowi, wychowawcy, pedagogowi.
Czasami wystarczy jedno zdanie – „to nie było śmieszne” – żeby przerwać łańcuch krzywdy.
Jeśli sam doświadczasz hejtu:
-
porozmawiaj z kimś dorosłym, komu ufasz,
-
nie wstydź się szukać pomocy u psychologa szkolnego,
-
możesz zadzwonić pod 116 111 – telefon zaufania dla dzieci i młodzieży, czynny całą dobę.
Nie jesteś sam. I to, co czujesz, nie jest przesadą.
Depresja u młodych – jak ją rozpoznać i nie zbagatelizować
Kiedy smutek trwa zbyt długo
Depresja u dzieci i młodzieży nie zawsze wygląda jak w filmach.
To nie zawsze łzy. Czasem to obojętność, ciągłe zmęczenie, nagła złość, problemy z koncentracją, brak apetytu albo nadmierny sen.
Czasami to tylko jedno zdanie rzucone mimochodem: „Mam dość”.
Nie czekajmy, aż będzie za późno.
Jeśli dziecko przestaje robić to, co lubiło, unika ludzi, izoluje się – to sygnał, że trzeba działać.
Jak pomóc dziecku w kryzysie
-
Wysłuchaj, nie oceniaj.
-
Zaproponuj wspólną rozmowę z psychologiem lub pedagogiem.
-
Nie mów: „weź się w garść” – powiedz: „jestem przy Tobie”.
-
Szukaj pomocy – w szkole, u lekarza, przez telefon wsparcia.
Depresja nie jest słabością. To choroba, którą można i trzeba leczyć.
Mobbing w pracy i wypalenie zawodowe – jak rozpoznać granicę
Praca nie może ranić
Dorośli coraz częściej zmagają się z przeciążeniem psychicznym, brakiem odpoczynku, presją wyniku.
Gdy stres trwa miesiącami, a satysfakcję zastępuje zniechęcenie – to nie lenistwo, to wypalenie zawodowe.
Towarzyszy mu często bezsenność, brak energii, drażliwość i poczucie pustki.
Jeszcze gorszy jest mobbing – systematyczne ośmieszanie, izolowanie, upokarzanie lub ignorowanie pracownika.
To forma przemocy psychicznej, która potrafi zniszczyć poczucie wartości, relacje i zdrowie.
Jak reagować, gdy praca przestaje być bezpieczna
-
Porozmawiaj z przełożonym lub zaufaną osobą w firmie.
-
Zgłoś problem do działu kadr lub inspekcji pracy.
-
Szukaj wsparcia psychologicznego.
-
Nie bój się odpocząć – urlop, rozmowa, zmiana środowiska mogą być pierwszym krokiem do odzyskania równowagi.
Pamiętaj: nikt nie ma prawa Cię poniżać.
Dorosłość też bywa trudna – jak reagować, gdy ktoś obok traci siły
„Nic się nie dzieje” – najgroźniejsze zdanie
Kiedy ktoś w rodzinie lub w pracy nagle staje się cichszy, unika rozmów, zamyka się w sobie – to nie zawsze „gorszy dzień”.
To może być początek kryzysu psychicznego.
Nie trzeba diagnozować – wystarczy być obok.
Czasem wystarczy jedno zdanie: „Zauważyłem, że jesteś inny. Chcesz pogadać?”.
Nie oceniaj, nie udzielaj rad na siłę. Po prostu słuchaj.
Zaproponuj kontakt z psychologiem, poradnią zdrowia psychicznego lub całodobową linią wsparcia (116 123).
W sytuacjach nagłych – dzwoń pod 112.
Twoja reakcja może uratować komuś życie.
Samotność seniorów – cichy problem, o którym rzadko się mówi
Samotność boli tak samo jak choroba
Wiele starszych osób zmaga się z pustką po utracie bliskich, brakiem kontaktu z rodziną, lękiem o przyszłość.
Zamknięci w czterech ścianach, często bez internetu, nie wiedzą, że mogą otrzymać pomoc.
Objawy depresji u seniorów bywają mylone z „wiekiem” – brak energii, apatia, zapominanie, brak apetytu. Ale to często sygnał wołania o uwagę.
Co możemy zrobić:
-
odwiedzać, dzwonić, interesować się,
-
zachęcać do aktywności – spacery, zajęcia w klubach seniora, spotkania z innymi,
-
w razie potrzeby pomóc umówić wizytę u psychologa lub lekarza.
Dla wielu starszych ludzi zwykła rozmowa to najlepsze lekarstwo.
Kiedy samemu czujesz, że coś jest nie tak – nie bój się poprosić o pomoc
Pierwszy krok – uznanie, że potrzebujesz wsparcia
Trudno przyznać, że coś nas przerasta. Ale każdy ma swój limit.
Bezsenność, płaczliwość, brak energii, unikanie ludzi, poczucie winy, myśli „jestem beznadziejny” – to nie lenistwo. To objawy, które wymagają pomocy.
Zadbaj o sen, ruch, odpoczynek, kontakt z ludźmi. Ale jeśli nie pomaga – nie czekaj.
Umów się do psychologa lub lekarza. Skorzystaj z telefonu zaufania.
Rozmowa naprawdę potrafi zmienić więcej, niż myślisz.
Telefony i miejsca, gdzie uzyskasz wsparcie
- 116 111 – Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży
- 116 123 – Linia Wsparcia Kryzysowego dla Dorosłych
- 112 – w nagłych przypadkach
Nie musisz podawać nazwiska. Nie musisz wiedzieć, co powiedzieć.
Wystarczy, że zadzwonisz.
Jak reagować, gdy widzisz, że komuś dzieje się krzywda
Nie milcz – reaguj
Jeśli widzisz, że ktoś z Twojego otoczenia cierpi, nie bagatelizuj tego.
Nie zawsze musisz „rozwiązać problem” – czasem wystarczy, że pomożesz tej osobie dotrzeć do miejsca, gdzie uzyska pomoc.
Nie bój się popełnić błędu – gorszy jest brak reakcji.
Czasem to jedno pytanie, ten jeden telefon, to jedno „chodź, pójdziemy razem” – może uratować komuś życie.
Zdrowie psychiczne to wspólna sprawa
Odwaga zaczyna się od rozmowy
W świecie, w którym ciągle się spieszymy, nie zauważamy, jak wielu ludzi obok traci siłę, sens i wiarę w siebie.
W Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego warto przypomnieć: nikt nie jest sam, jeśli ktoś obok potrafi zapytać, posłuchać, zrozumieć.
Dbajmy o siebie. Ale też o tych, którzy nie mają już siły poprosić o pomoc.
Nie bójmy się emocji. Nie bójmy się słabości.
To właśnie rozmowa i empatia czynią nas silnymi.
